اسکلت‌بندی گلخانه را می‌توان از چوب، آهن و یا آلومینیوم ساخت. هر کدام از این مصالح دارای معایب و محاسنی است. آهن دارای استحکام بیشتری است ولی برای احداث، نیاز به هزینه‌های گزاف دارد. در اسکلت‌های چوبی هرچند که تیر‌ها ضخیم در نظر گرفته می‌شوند ولی گلخانه از استحکام زیادی برخوردار نیست و در مقایسه با اسکلت‌های آهنی نور کمتری از آن به داخل نفوذ می‌کند. قابلیت هدایت حرارت در این اسکلت‌های آهنی نور کمتری از آن به داخل نفوذ می‌کند. قابلیت هدایت حرارت در این اسکلت‌ها کمتر از آن به داخل نفوذ می‌کند. قابلیت هدایت حرارت در این اسکلت‌ها کمتر است. چوب یا آهن در اسکلت‌های غیر منحنی و آهن و لوله در طرح‌های منحنی شکل استفاده می‌گردند که این موضوع در گلخانه‌های بزرگ باید رعایت شود.

     قابلیت حرارت در اسکلت چوبی کم است و باید آن را با مواد نفتی مانند نفتالین، مس 2 درصد یا نفتالین روی آغشته کرد. در اسکلت چوبی اغلب از چوب درخت غول یا ماموت، درخت کاج و درخت سرو استفاده می‌شود. قارچ‌ها در دمای حدود 20 تا 29 درجه و با رطوبت بیش از 20 درصد رشد می‌کنند. گلخانه دارای شرایط مطلوب برای رشد قارچ‌ها است و قارچ‌ها با تغذیه از چوب باعث فرسودگی آن می‌شوند. به طور کلی عیب به کار بردن اسکلت چوب در گلخانه‌ها هزینه زیاد آن برای نقاشی و رنگ کردن آن است و عمر زیادی هم نیست به آهن و آلومینیوم ندارد.

     در اسکلت آهن استحکام و قابلیت حرارت بیشتر از چوب است ولی هزینه اولیه آن بالاتر است. تغییرات شدید دمایی به خصوص در مواردی که اسکلت به خوبی نصب نشده باشد باعث انقباض و انبساط آهن و شکستگی شیشه‌های گلخانه می‌شود.

     آلومینیوم بیشتر در گلخانه‌های کوچک و فلزی به کار می‌رود. هزینه اولیه آن بیشتر از آهن و قابلیت انتقال حرارت در آن بیشتر چوب می‌باشد. برای مقاوم کردن آلومینیوم آن را با فلزاتی مانند آهن ترکیب می‌کنند و آلیاژ آلومینیوم تولید می‌کنند که شبیه فولاد می‌باشد و مقاومت آن از فولاد هم بیشتر است.

     آنچه که در یک گلخانه مطرح است فاصله بین تیرهای اصلی و فرعی آن می‌باشد تا ضمن استقامت کافی باعث کاهش نور در گلخانه نگردد. اسکلت گلخانه‌های پلاستیکی بخاطر پوشش سبکی که دارند در مقایسه با گلخانه‌های شیشه‌ای ساده‌تر و فاصله تیرهای فرعی را خیلی بیشتر انتخاب می‌کنند. تنظیم فاصله‌ی تیرهای فرعی در گلخانه‌های پلاستیکی حائز اهمیت است زیرا فاصله‌ی تیرهای بیش از اندازه علاوه بر کم کردن عمر گلخانه سبب شکم دادن پلاستیک‌ها شده و فضای داخل گلخانه را کم می‌کند. چنانچه فاصله‌ی تیر‌های فرعی کم در نظر گرفته شود هزینه‌ها بالا رفته و نفوذ نور به داخل گلخانه کاهش پیدا می‌کند. فاصله تیرهای فرعی نباید از 75 سانتی‌متر کمتر باشد. فاصله‌ی بین تیر‌های فرعی 90 تا 120 سانتی‌متر و فاصله ستون‌ها حدود 5/4 متر مناسب است.

منبع: کتاب مدیریت گلخانه

مولفان: مریم مرادمند، سمیه عباس عبدلی، رضا مرادمند